Z okazji okładki z dwoma lesbijkami i dzieckiem kupiłam we wtorek Newsweeka. Niejaki Szymon Hołownia napisał w felietonie, dlaczego uważa, że in vitro jest całkowicie niedopuszczalne. Dobrze, czytamy. „Autor tego świata wciąga człowieka we współdziałanie w stworzeniu…”, „to kwestia elementarnego szacunku dla wolności, odrębności istoty ludzkiej, do której nikt od początku nie może mieć prawa”, „człowiek wchodzący w wolność Boga i innego człowieka, w relację, która jest między nimi, jest intruzem”. I moje ulubione: „boża łaska i dobroć człowieka później skutki tego włamania w tajemnicę życia naprawią”.
Czuję się, jakbym czytała zapiski kogoś, kto żył w czasach – no, powiedzmy, greckich filozofów przyrody, którzy nie wiedzieli, jak działa świat, ale uprawiali w tej kwestii swoją radosną twórczość: z czego składa się materia, skąd się biorą dzieci, blabla. Albo świętego Tomasza, który uroił sobie, że wie, w którym dniu po zapłodnieniu dusza wchodzi w ciało dziewczynki albo chłopca. I to słowo „tajemnica”. To BYŁA tajemnica! Przecież dziś doskonale wiemy, jak dochodzi do zapłodnienia, i że żadnej tajemnicy tam nie ma. Nie ma żadnego intymnego momentu relacji człowieka z Bogiem, gdzie następuje jakieś nadnaturalne tchnięcie życia w zarodek. Jest czysta biologia, jak każda inna funkcja – jedzenie, wydalanie, bieganie, słuchanie… Każda z nich jest przecież niesłychanie złożona, ale dzięki pracy naukowców zrozumiała. Nikt nie mówi, że jedzenie zmieniane jest w naszym brzuchu w energię z boską pomocą i nie można w to ingerować, podając kroplówkę czy, ja wiem, zmniejszając żołądek. To, że kiedyś powstawanie nowego życia było dla ludzi tajemnicą (już nie jest!) nie znaczy, że teraz powinniśmy się trzymać takiej filozofii.
Jeśli będę miała dzieci, to najważniejsze, co chcę im wpoić, to racjonalizm, sceptycyzm i miłość do wiedzy i nauki. Chcę je nauczyć odróżniać fakty od opinii i logiczne rozumowanie od farmazonów. Chcę je nauczyć, żeby nie wierzyły we wszystko, co słyszą. No i otwartość i tolerancja, wiadomo ![:)]()
